t.j.
status: obowiązujący
Rozporządzenie określa: 1) sposób dokonywania oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z instalacji określonych w pozwoleniu zin- tegrowanym dokonywanej na podstawie wyników ciągłych pomiarów, o których mowa w art. 204a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, zwanej dalej „ustawą”; 2) maksymalne wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru; 3) sposób uwzględniania niepewności pomiarowych podczas dokonywania oceny dotrzymywania wielkości dopuszczal- nej emisji; 4) sposób rozliczania przekroczeń wielkości dopuszczalnej emisji.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) średniej długookresowej – rozumie się przez to średnią dobową lub dłuższą, dostosowaną do okresu uśredniania, w któ- rym jest wyrażona wielkość dopuszczalnej emisji; 2) średniej krótkookresowej – rozumie się przez to średnią jednogodzinową lub krótszą, dostosowaną do okresu uśred- niania, w którym jest wyrażona wielkość dopuszczalnej emisji; 3) ważnej średniej krótkookresowej – rozumie się przez to średnią krótkookresową uzyskaną w wyniku: a) ciągłych pomiarów w okresie bez konserwacji lub awarii systemu do pomiarów ciągłych oraz z wyłączeniem okre- sów testów funkcjonalności QAL2, AST i QAL3 normy PN-EN 14181, b) pomiarów przeprowadzonych z niepewnością pomiarową nie większą niż maksymalne wartości niepewności po- miarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru określone w załączniku do rozporządzenia; 4) zatwierdzonej średniej krótkookresowej – rozumie się przez to ważną średnią krótkookresową pomniejszoną o niepew- ność pomiarową.
Maksymalne wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru określa załącznik do rozporzą- dzenia. 1) Minister Klimatu i Środowiska kieruje działem administracji rządowej – klimat, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2023 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Klimatu i Środowiska (Dz. U. poz. 2726). 2) Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 8 listopada 2023 r., pod numerem 2023/0626/PL, zgod- nie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfika- cji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europej- skiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).
1. Ocena dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji jest dokonywana na podstawie wyników ciągłych pomia- rów wielkości emisji w oparciu o zatwierdzone średnie krótkookresowe lub średnie długookresowe. 2. Średnie długookresowe oblicza się na podstawie zatwierdzonych średnich krótkookresowych. 3. Zatwierdzoną średnią krótkookresową oblicza się, odejmując od ważnej średniej krótkookresowej niepewność pomiarową: 1) obliczoną z wykorzystaniem wartości odchylenia standardowego, wyznaczoną w procedurze spełniającej co najmniej wymagania QAL2 normy PN-EN 14181 albo 2) stanowiącą określony w załączniku do rozporządzenia procent ważnej średniej krótkookresowej – w zależności od tego, która z tych wartości jest mniejsza. 4. Dla instalacji, dla których zastosowano odstępstwo, o którym mowa w art. 204 ust. 2 ustawy, wartość odejmowana zgodnie z ust. 3 od ważnej średniej krótkookresowej nie przekracza maksymalnej wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru określonej w załączniku do rozporządzenia, obliczonej w stosunku do wielkości dopuszczal- nej emisji, która miałaby zastosowanie do instalacji w przypadku nieudzielenia odstępstwa.
1. Niepewność pomiarowa wyznaczana w procedurze spełniającej co najmniej wymagania QAL2 normy PN-EN 14181 odzwierciedla faktyczną niepewność rozszerzoną wyników ciągłych pomiarów uzyskiwanych za pośrednictwem danego sys- temu do pomiarów ciągłych zainstalowanego na konkretnym obiekcie w odniesieniu do mierzonej substancji. 2. W przypadku systemów spełniających wymagania, o których mowa w ust. 1 oraz w § 4 ust. 3 i 4, a także w przy- padku gdy ocena dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji jest dokonywana w sposób, o którym mowa w § 4 ust. 1 i 2, niepewność pomiarową uwzględnia się przy ocenie dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z instalacji określo- nych w pozwoleniu zintegrowanym.
1. Ocena dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji jest dokonywana w oparciu o zatwierdzone stężenie lub strumień masy gazów odlotowych obliczony na podstawie zatwierdzonego stężenia i sumy przepływów gazów odlotowych w danym czasie, zgodnie z jednostkami i okresami uśredniania, w których wyrażono wielkość dopuszczalnej emisji. 2. Przy dokonywaniu oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji danej substancji nie uwzględnia się okre- sów pracy z niesprawnymi urządzeniami ochronnymi ograniczającymi emisję tej substancji do powietrza, zwanych dalej „zakłóceniami”, które łącznie nie mogą przekroczyć: 1) 60 godzin w roku kalendarzowym, licząc od początku roku – w przypadku instalacji spalania odpadów oraz instalacji współspalania odpadów; 2) 120 godzin w ciągu każdego okresu dwunastomiesięcznego – w przypadku instalacji innych niż wskazane w pkt 1. 3. W przypadku źródeł spalania paliw objętych przepisami wydanymi na podstawie art. 146 ust. 3 ustawy okresy pracy, o których mowa w ust. 2 pkt 2, mogą wynosić do 300 godzin, jeżeli jest to uzasadnione nadrzędną koniecznością utrzymania dostaw energii lub koniecznością zastąpienia źródła, w którym nastąpiło zakłócenie, przez inne źródło, którego użytkowanie spowodowałoby ogólny wzrost wielkości emisji substancji. 4. Prowadzący instalację przekazuje informację o zakłóceniach wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska nie później niż w ciągu: 1) 24 godzin od momentu wystąpienia tych zakłóceń – w przypadku instalacji spalania odpadów oraz instalacji współ- spalania odpadów; 2) 48 godzin od momentu wystąpienia tych zakłóceń – w przypadku instalacji innych niż wskazane w pkt 1.
1. Przekroczenia wielkości dopuszczalnej emisji są rozliczane dla każdego okresu uśredniania określonego w po- zwoleniu zintegrowanym. 2. Wielkość przekroczenia jest obliczana w jednostkach masy danej substancji wprowadzonej do powietrza w jedno- stce czasu odpowiadającej okresowi uśredniania, z uwzględnieniem: 1) sumarycznego przepływu gazów odlotowych wprowadzanych do powietrza w uśrednianym okresie oraz 2) ważnego średniego stężenia gazów odlotowych w uśrednianym okresie. 3. W przypadku stwierdzenia przekroczenia wielkości dopuszczalnej emisji w wyniku oceny dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji wielkość przekroczenia jest obliczana jako różnica między tą wielkością a wynikiem pomiaru stano- wiącym ważną średnią krótkookresową lub średnią długookresową niepomniejszoną o niepewność pomiarową.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Klimatu i Środowiska: P. Henning-Kloska
MAKSYMALNE WARTOŚCI NIEPEWNOŚCI POMIAROWEJ DLA POJEDYNCZEGO WYNIKU POMIARU Lp. Nazwa substancji Maksymalna wartość niepewności pomiarowej1), 2) 1 Pył 1,5 mg/Nm3 3) – w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 5 mg/Nm3, 30 % – w pozostałych przypadkach 2 SO 20 % 2 3 NO (w przeliczeniu na NO )4) 20 % x 2 4 NH 40 % 3 5 Hg 40 % 6 HCl 0,8 mg/Nm3 3) – w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 2 mg/Nm3, 40 % – w pozostałych przypadkach 7 HF 0,8 mg/Nm3 3) – w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 2 mg/Nm3, 40 % – w pozostałych przypadkach 8 TOC 30 % 9 CO 2 mg/Nm3 3) – w przypadkach gdy wielkość dopuszczalnej emisji jest mniejsza niż 20 mg/Nm3, 10 % – w pozostałych przypadkach 10 Substancje niewymienione w lp. 1–9 ustalana w uzgodnieniu z organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego, przy czym nie może przekraczać 40 % wielkości dopuszczalnej emisji Objaśnienia: 1) Niepewność pomiarową stanowi niepewność rozszerzona na poziomie ufności około 95 % i przy współczynniku rozszerzenia k = 1,96. 2) Wartości procentowe odnoszą się do wielkości dopuszczalnej emisji, w tym do wielkości określonych na podstawie poziomów wskaźnikowych podanych w konkluzjach BAT, wyrażonych jako średnie dobowe, a jeżeli średnie dobowe nie mają zastosowania lub nie zostały określone dla danej instalacji – jako średnie roczne lub średnie dla innych okresów uśredniania mające zastosowanie do instalacji. 3) Warunki znormalizowane zgodnie z definicją warunków odniesienia określoną we właściwych decyzjach wykonawczych Komisji Europejskiej ustanawiających konkluzje BAT. 4) NOx (w przeliczeniu na NO2) – tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu.