Rozporządzenie określa warunki i sposób przygotowania i wykorzystania transportu morskiego, kolejowego, samochodowego, lotniczego i żeglugi śródlądowej oraz infrastruktury drogowej i kolejowej na potrzeby obronne państwa, a także ich ochrony w czasie wojny oraz właściwość organów w tych sprawach.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:         1) dublujące mosty drogowe – mosty budowane z konstrukcji składanych w ustalonych osiach w przypadku zniszczenia mostów stałych;         2) infrastruktura transportowa – punktowe i liniowe budowle, budynki i urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami, przeznaczone do prowadzenia ruchu pojazdów, utrzymania i obsługi środków transportu lotniczego, morskiego i że- glugi śródlądowej oraz zapewnienia bezpieczeństwa ruchu środkami transportu;         3) infrastruktura transportowa znaczenia obronnego – istniejącą lub projektowaną infrastrukturę transportową, której budowa, utrzymanie i eksploatacja, oprócz względów gospodarczych, społecznych i ekologicznych, jest uzasadniona interesem bezpieczeństwa i obronności państwa oraz jest objęta osłoną techniczną;         4) morski potencjał przeładunkowo-transportowy – statki i okręty oraz porty morskie wraz z ich możliwościami w zakre- sie przewozów i przeładunków, z uwzględnieniem specyfiki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Organy administracji publicznej oraz kierownicy jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez te organy, a także jednostki organizacyjne, dla których te organy administracji publicznej są organami założycielskimi, kierownicy urzędów i instytucji państwowych oraz władze organizacji społecznych uwzględniają potrzeby obronne państwa w zakresie transportu morskiego, kolejowego, samochodowego, lotniczego i żeglugi śródlądowej, zwanego dalej „transportem”, każdy w zakresie swojego działania.

    1. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje w czasie pokoju, w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny przygotowania transportu na potrzeby obronne państwa.     2. W ramach koordynowania, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu:         1) wspiera realizację w wymaganym czasie potrzeb przemieszczania sił o wysokiej gotowości do działania zgłoszonych przez Ministra Obrony Narodowej i zadeklarowanych przez Rzeczpospolitą Polską do użycia w ramach operacji Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego lub Unii Europejskiej;         2) planuje oraz nadzoruje zapewnienie potrzeb transportu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny zgłoszonych przez Ministra Obrony Narodowej;         3) ustala w czasie pokoju, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, procedury wykorzystania transportu mor- skiego, kolejowego, samochodowego i lotniczego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w stanach gotowości obronnej państwa;         4) nadzoruje w podmiotach, których przedmiotem działalności są usługi transportowe, oraz jednostkach przewidzianych do militaryzacji realizację nałożonych zadań w zakresie przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa;         5) wdraża wymagania techniczno-obronne w zakresie budowy, przebudowy, remontu i rozbudowy obiektów infrastruk- tury transportowej, w tym w zakresie wyznaczania klasy MLC – wojskowej klasy obciążeń dla infrastruktury drogo- wej;         6) ustala w czasie pokoju, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, kierunki rozwoju transportu oraz infrastruk- tury transportowej znaczenia obronnego;         7) sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem systemu transportowego w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         8) ustala, w porozumieniu z właściwymi ministrami, kierunki rozwoju produkcji, importu i dostaw środków transportu oraz określa wymagania techniczne, jakim powinny one odpowiadać;         9) ustala, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, wymagania obronne w zakresie opracowania założeń do wdrażania nowych technologii dotyczących przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa oraz uwzględnia je w badaniach naukowych i pracach rozwojowych;         10) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej propozycje jednostek przewidzianych do militaryzacji, na które zostanie nałożony obowiązek realizacji zadań w zakresie wykonywania przewozów na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w ramach obowiązków państwa-gospodarza;         11) sprawuje kontrolę stanu przygotowania jednostek przewidzianych do militaryzacji, których przedmiotem działania są usługi transportowe;         12) realizuje przedsięwzięcia w zakresie współpracy międzynarodowej w dziedzinie rozwoju transportu oraz zapewnienia potrzeb transportowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, opierając się na priorytetach obronnych i rzeczywistych możliwościach Rzeczypospolitej Polskiej.

Minister właściwy do spraw transportu planuje wykorzystanie transportu w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny na potrzeby:         1) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, jednostek organizacyjnych przewidzianych do militaryzacji, jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;         2) organów władzy państwowej i administracji publicznej, sądów i jednostek prokuratury Rzeczypospolitej Polskiej, urzędów i instytucji państwowych oraz organizacji pozarządowych wykonujących zadania obronne, jednostek organi- zacyjnych nadzorowanych przez organy administracji rządowej, a także formacji uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Świadczenie usług transportowych w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny obejmuje, z uwzględ- nieniem ustalonych priorytetów, potrzeby:         1) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w ramach obowiązków państwa-gospodarza;         2) zapewnienia bezpieczeństwa państwa oraz utrzymania porządku i bezpieczeństwa publicznego na terytorium Rzeczy- pospolitej Polskiej;         3) utrzymania produkcji przemysłowej i usług wykonywanych na rzecz interesu bezpieczeństwa i obronności państwa;         4) przewozu materiałów, sprzętu i środków niezbędnych do realizacji zadań w ramach obrony terytorium kraju, ochrony ludności, ochrony zdrowia i utrzymania ciągłości funkcjonowania transportu i poczty;         5) ewakuacji ludności i poszkodowanych, a także formacji uzbrojonych uczestniczących w akcjach ratowniczych;         6) przewozu podstawowych artykułów przeznaczonych na zaopatrzenie ludności;         7) ochrony i ewakuacji dóbr kultury szczególnie cennych dla dziedzictwa narodowego;         8) ochrony i przemieszczania innych dóbr materialnych;         9) transportu sanitarnego;         10) osób, w tym przejazdy:             a) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, osób posiadających karty powołania oraz karty przydziału organizacyjno- -mobilizacyjnego do jednostek przewidzianych do militaryzacji i formacji uzbrojonych,             b) pracowników ochrony zdrowia i ratownictwa,             c) pracowników urzędów państwowych,             d) pracowników zakładów produkcyjnych.

Przejście transportu oraz utrzymania infrastruktury transportowej na zasady działania w czasie wojny następuje podczas podwyższenia gotowości obronnej państwa.

Minister właściwy do spraw transportu, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, opracowują plany zamie- rzeń rzeczowo-finansowych i organizacyjnych zapewniające realizację zadań przez transport oraz utrzymanie infrastruktury transportowej na potrzeby obronne państwa.

Minister Obrony Narodowej, właściwi ministrowie oraz Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agen- cji Wywiadu i Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego:         1) przekazują w czasie pokoju ministrowi właściwemu do spraw transportu zestawienia potrzeb w zakresie zapewnienia podległym jednostkom organizacyjnym usług transportowych, o których mowa w § 6, w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         2) gromadzą informacje niezbędne do koordynacji przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne pań- stwa w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny i przekazują je w czasie pokoju ministrowi właściwemu do spraw transportu.

    1. Przygotowanie transportu morskiego na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) zapewnienie niezbędnej liczby statków oraz infrastruktury portowej do przyjęcia, rozładunku, załadunku oraz przeła- dunków statków i do przewozów morskich;         2) organizację przewozów i przeładunków morskich;         3) zabezpieczenie nawigacyjno-hydrograficzne i ratownictwo morskie;         4) kontrolę żeglugi morskiej;         5) gotowość jednostek przewidzianych do militaryzacji do realizacji zadań zgodnie z przeznaczeniem;         6) organizację remontów okrętów i statków;         7) organizację obrony obiektów i ochronę obiektów oraz organizację kierowania gospodarką morską;         8) odtwarzanie infrastruktury portowej i innych obiektów gospodarki morskiej;         9) planowanie i organizację świadczenia usług transportowych;         10) organizowanie osłony technicznej infrastruktury morskiej.     2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przygotowania transportu morskiego na potrzeby obronne państwa.

    1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami podczas realizowania zadań, o których mowa w § 10, w zakresie:         1) przygotowania, rozwinięcia i zapewnienia funkcjonowania w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny punktów przeładunkowych w portach morskich i przeładowniach polowych;         2) utrzymywania w ramach rezerw strategicznych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zorganizowania transportu morskiego i redowego oraz oddziałów przeładunkowych w portach morskich;         3) typowania i przygotowania statków do wykonywania przewozów morskich;         4) organizowania dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji statków w uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw środowiska i zdrowia;         5) organizowania ochrony i odtwarzania infrastruktury portowej oraz ochrony statków, urzędów i przedsiębiorców reali- zujących zadania obronne;         6) utrzymania morskiego potencjału przeładunkowo-transportowego zapewniającego przewozy na potrzeby obronne;         7) organizowania przewozów morskich Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, w tym sił operacyjnych, ewakuacyjnych, medycznych i zaopatrzeniowych;         8) przygotowania zaplecza portowego do wojskowych przewozów morskich;         9) zapewnienia utrzymania łączności na potrzeby kierowania transportem i gospodarką morską w stanach gotowości obronnej państwa;         10) planowania i realizacji, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, inwestycji związanych z przewozami mor- skimi na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, gospodarką, ochroną i od- twarzaniem infrastruktury transportu morskiego.     2. W procesie przygotowań obronnych transportu morskiego, w tym realizacji przedsięwzięć zapewniających bezpie- czeństwo statków, uwzględnia się zasady kontroli żeglugi.

    1. Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przy- gotowania transportu samochodowego na potrzeby obronne państwa.     2. Przygotowanie transportu samochodowego na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) przygotowanie niezbędnej liczby i rodzajów pojazdów samochodowych w celu zapewnienia przewozów na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz sojuszniczych sił wzmocnienia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         2) przeprowadzenie niezbędnych zmian organizacyjnych jednostek przeznaczonych do militaryzacji i jednostek przewidzia- nych do realizacji usług transportu samochodowego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w ramach obowiązków państwa-gospodarza w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         3) przygotowanie transportu samochodowego na potrzeby formacji uzbrojonych w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny zgodnie z ich etatami oraz normami i tabelami należności;         4) przygotowanie niezbędnej liczby stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji i odkażania środków transportu samochodowego;         5) przygotowanie miejskiej komunikacji samochodowej na potrzeby ewakuacji ludności.

Potrzeby w zakresie pojazdów samochodowych i maszyn dla formacji uzbrojonych wykonujących zadania obronne, jak również potrzeby w tym zakresie związane z ewakuacją ludności i dóbr materialnych oraz potrzeby związane ze stanami gotowości obronnej państwa i w czasie wojny zapewnia się przez wykorzystanie:         1) pobranych pojazdów samochodowych i maszyn od urzędów i instytucji państwowych, przedsiębiorców i innych jed- nostek organizacyjnych, a także osób fizycznych w ramach nałożonego obowiązku świadczeń rzeczowych na cele przygotowania obrony państwa;         2) przydzielonych okresowo lub jednorazowo pojazdów samochodowych.

Przygotowanie transportu kolejowego na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) ustalenie potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, sojuszniczych sił wzmocnienia i innych jednostek organi- zacyjnych wykonujących zadania obronne oraz wymagań techniczno-obronnych w tym zakresie;         2) przygotowanie niezbędnej liczby i rodzajów taboru kolejowego w celu zapewnienia przewozów na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz sojuszniczych sił wzmocnienia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         3) zapewnienie niezbędnej liczby cystern kolejowych;         4) współpracę przedsiębiorców i wzajemne świadczenia przedsiębiorców podczas realizacji przewozów i osłony tech- nicznej oraz wykorzystania posiadanych środków trakcyjnych do organizowania trakcji zastępczej na zelektryfikowa- nych liniach kolejowych znaczenia obronnego;         5) przygotowanie organizacyjne do użycia eksploatowanego taboru kolejowego w poszczególnych stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         6) gromadzenie oraz utrzymywanie wyposażenia i urządzeń przeznaczonych do przystosowania wagonów osobowych do prze- wozu personelu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia oraz ewakuacji ludności cywilnej;         7) wprowadzanie ograniczeń przewozowych oraz określanie priorytetu przewozów poszczególnych rodzajów ładunków;         8) wprowadzanie uproszczonego zamawiania przez przewoźników rozkładu jazdy dla przewozów realizowanych na po- trzeby obronne państwa.

Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w realizacji zadań, o których mowa w § 14, w zakresie:         1) określania w czasie pokoju potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w zakre- sie transportu kolejowego;         2) typowania i przygotowania niezbędnej liczby cystern kolejowych do wykonywania przewozów kolejowych;         3) przygotowania, rozwinięcia i zapewnienia funkcjonowania kolejowych punktów ładunkowych podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         4) utrzymywania w ramach rezerw strategicznych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zorganizowania transportu kolejowego;         5) organizowania dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji taboru kolejowego;         6) utrzymania niezbędnego potencjału produkcyjnego na zabezpieczenie remontów lokomotyw i wagonów kolejowych;         7) organizowania punktów przeładunkowych paliw płynnych;         8) organizowania przewozów kolejowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia;         9) planowania i realizacji inwestycji związanych z przewozami kolejowymi na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol- skiej i sojuszniczych sił wzmocnienia, gospodarki, ochrony i odtwarzania infrastruktury transportu kolejowego oraz w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;         10) ustalania sposobu przygotowania taboru kolejowego i jego personelu obsługi do samoobrony oraz obrony przed bronią masowego rażenia;         11) opiniowania nowo pozyskiwanego taboru kolejowego pod względem jego wykorzystania na potrzeby obronne państwa.

Przygotowanie transportu lotniczego na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) przygotowanie i utrzymanie ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej lotnisk wraz z urządzeniami i zapleczem technicznym, przewidzianych do wykorzystania w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia;         2) przygotowanie organizacyjne do ograniczenia lub zawieszenia podczas podwyższania gotowości obronnej państwa ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych oraz podporządkowania przestrzeni powietrznej wymogom opera- cyjnym lotnictwa wojskowego;         3) przekazywanie do Ministra Obrony Narodowej informacji pozyskiwanych przez polskich przewoźników statków po- wietrznych, możliwych do wykorzystania na potrzeby obronne państwa;         4) organizowanie osłony technicznej infrastruktury lotniskowej.

Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w realizacji zadań, o których mowa w § 16, w zakresie:         1) określania w czasie pokoju potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i sojuszniczych sił wzmocnienia w zakre- sie infrastruktury lotniczej;         2) utrzymywania w ramach rezerw strategicznych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zabezpieczenia funkcjonowania infrastruktury lotniczej;         3) organizowania dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji statków powietrznych;         4) utrzymania niezbędnego potencjału do zabezpieczenia obsługi technicznej statków powietrznych.

    1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakre- sie przygotowania żeglugi śródlądowej i śródlądowych dróg wodnych na potrzeby obronne państwa.     2. Przygotowanie żeglugi śródlądowej i śródlądowych dróg wodnych na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) ogół przedsięwzięć zapewniających realizację zadań przeprawowych przez jednostki przewidziane do militaryzacji oraz gromadzenie środków do zorganizowania i uruchomienia przepraw promowych lub mostowych w stanach goto- wości obronnej państwa i w czasie wojny;         2) zabezpieczenie niezbędnych budowli wodnych w rejonach planowanych przepraw promowych lub mostowych;         3) osłonę techniczną śródlądowych dróg wodnych;         4) zabezpieczenie niezbędnej liczby statków;         5) świadczenie usług przewozowych.

    1. Minister właściwy do spraw transportu współdziała z właściwymi ministrami i wojewodami w zakresie przy- gotowania infrastruktury drogowej, kolejowej i żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa.     2. Przygotowanie infrastruktury drogowej na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) przystosowanie określonych dróg publicznych do eksploatacji podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         2) organizowanie osłony technicznej dróg o znaczeniu obronnym, a także zabezpieczenie sił i środków do jej realizacji;         3) sukcesywną budowę objazdów wytypowanych miast i węzłów drogowych, eliminowanie jednopoziomowych skrzy- żowań dróg publicznych z liniami kolejowymi o dużej częstotliwości ruchu, a także utrzymanie istniejących dojazdów i bezkolizyjnych skrzyżowań w gotowości eksploatacyjnej;         4) przygotowanie do budowy dublujących mostów drogowych w rejonach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej;         5) wyznaczenie, przystosowanie i utrzymanie dróg dojazdowych zapewniających funkcjonowanie:             a) przepraw przez przeszkody wodne,             b) rejonów przeładunkowych,             c) przeładowni polowych,             d) baz zaopatrywania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz sojuszniczych sił wzmocnienia;         6) budowę i utrzymanie drogowych przejść granicznych przewidywanych do wykorzystania przez Siły Zbrojne Rzeczy- pospolitej Polskiej i sojusznicze siły wzmocnienia zgodnie z umowami międzynarodowymi;         7) budowę, przebudowę, rozbudowę i remont drogowych odcinków lotniskowych, czyli odcinków dróg publicznych przystoso- wanych do startów i lądowań wojskowych statków powietrznych, na trasach określonych przez Ministra Obrony Narodowej;         8) typowanie do pozyskania niezbędnej ilości materiałów i konstrukcji zapewniających odbudowę obiektów w ramach osłony technicznej dróg o znaczeniu obronnym;         9) zapewnienie gotowości jednostek przewidzianych do militaryzacji do realizacji zadań osłony technicznej dróg o zna- czeniu obronnym w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny;         10) planowanie wydatków na zadania związane z przygotowaniem sieci drogowej o znaczeniu obronnym, w tym na:             a) przebudowę, rozbudowę i remont nienormatywnych odcinków dróg i obiektów mostowych,             b) przygotowanie planistyczno-organizacyjne do budowy dublujących mostów drogowych, o których mowa w pkt 4,             c) przygotowanie i utrzymanie bezpośrednich dojazdów i dróg łącznikowych, zapewniających funkcjonowanie rejo- nów przeładunkowych i przepraw przez szerokie przeszkody wodne.     3. Przygotowanie infrastruktury kolejowej na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) przystosowanie i utrzymywanie linii kolejowych, stacji oraz kolejowych przejść granicznych, rejonów przeładunko- wych, a także punktów ładunkowych w portach morskich i lotniczych, zapewniających przewozy wojskowe;         2) określanie wykazu linii kolejowych o państwowym znaczeniu wyłącznie ze względów obronnych;         3) organizowanie osłony technicznej sieci kolejowej oraz gromadzenie materiałów i sprzętu, a także taboru kolejowego w celu zapewnienia osłony technicznej sieci kolejowej;         4) utrzymanie istniejących objazdów w stałej gotowości eksploatacyjnej;         5) utrzymywanie niezbędnej liczby stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji i odkażania taboru kolejowego;         6) zapewnienie łączności kolejowej do działania w czasie wojny między jednostkami sąsiednich rejonowych zarządów kolejowych;         7) utrzymanie określonych kolejowych przejść granicznych w gotowości eksploatacyjnej zgodnie z umowami między- narodowymi;         8) gromadzenie i utrzymywanie rezerw strategicznych oraz typowanie do pozyskania w czasie stałej gotowości obronnej państwa niezbędnej ilości materiałów i konstrukcji zapewniających odbudowę obiektów w ramach osłony technicznej sieci kolejowej;         9) zapewnienie gotowości jednostek przewidzianych do militaryzacji do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury kolejowej w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny.     4. Przygotowanie infrastruktury żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) wykonanie dojazdów drogowych do przeładowni polowych, osi przepraw, portów, przystani i umocnionych nabrzeży w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;         2) utrzymywanie niezbędnych budowli wodnych w rejonach przewidywanych przepraw promowych i mostowych, utrzy- manie w gotowości eksploatacyjnej szlaków żeglownych na śródlądowych drogach wodnych oraz na odcinkach i w miejscach ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;         3) przygotowanie zespołów wykonawczych i gromadzenie niezbędnych środków technicznych do organizowania osłony technicznej śródlądowych dróg wodnych na odcinkach ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;         4) zapewnienie osłony hydrometeorologicznej na potrzeby obronne;         5) utrzymywanie nabrzeży przeładunkowych w miejscach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej;         6) organizację i uruchomienie przepraw promowych dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wojsk sojuszniczych w miejscach i czasie ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej;         7) eksploatację i wykorzystanie przepraw na potrzeby gospodarki i ludności cywilnej.     5. Minister właściwy do spraw transportu uwzględnia potrzeby w zakresie przygotowania infrastruktury transportowej znaczenia obronnego w działalności statutowej jednostek organizacyjnych jemu podległych i przez niego nadzorowanych realizujących zadania związane z przygotowaniem infrastruktury drogowej i kolejowej.

Minister właściwy do spraw transportu oraz właściwi ministrowie i wojewodowie nadzorują przygotowanie jed- nostek przewidzianych do militaryzacji, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury transportowej w stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny.

Minister właściwy do spraw transportu, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ustala zakres wykorzystania w czasie wojny funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei do ochrony obiektów, mienia i porządku na obszarze kolejowym.

    1. Przygotowanie ochrony transportu na potrzeby obronne państwa obejmuje:         1) ochronę i obronę obiektów infrastruktury transportowej;         2) tworzenie pododdziałów ochronnych;         3) ochronę punktów załadowczych, stacji oraz przewożonych towarów i osób przed oddziaływaniem przeciwnika oraz obronę przeciwdywersyjną i antyterrorystyczną, a także obronę i ochronę przed środkami masowego rażenia;         4) ochronę i obronę obiektów i urządzeń lotnictwa cywilnego, statków powietrznych realizujących zadania obronne oraz systemów przeznaczonych do zarządzania ruchem lotniczym;         5) ochronę portów morskich i rzecznych oraz punktów przeładunkowych, baz remontowych statków oraz obiektów i urzą- dzeń zapewniających kierowanie transportem morskim i żeglugą śródlądową;         6) organizację współdziałania sił i środków ochrony i obrony, w tym jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, realizujących wspólnie zadania szczególnej ochrony obiektów;         7) odtwarzanie zasobów sił i środków niezbędnych do realizacji zadań ochronnych.     2. Realizację zadań określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 zapewniają ministrowie i wojewodowie, w których właściwości znajdują się te obiekty.     3. Zadania określone w ust. 1 pkt 3–5 realizują Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrz- nych, minister właściwy do spraw transportu oraz wojewodowie przez podległe, wyspecjalizowane formacje uzbrojone, w tym jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.     4. Współdziałanie wszystkich sił i środków będących we właściwości organów, o których mowa w ust. 3, zapewniają wojewodowie, starostowie, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) na terenie ich działania.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.1) Prezes Rady Ministrów: M. Morawiecki         1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie warunków i sposobu przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa, a także jego ochrony w czasie wojny, oraz właściwości organów w tych sprawach (Dz. U. poz. 294), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 821 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641 i 1615).