Rozporządzenie określa szczegółowe przeznaczenie, warunki i tryb udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, zwaną dalej „Agencją”, pomocy finansowej w ramach programu „Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego 2021–2027”, zwanej dalej „pomocą finansową”.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:         1) pracowniku przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć osobę, o której mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, zwanej dalej „ustawą o PARP”;         2) projekcie – należy przez to rozumieć projekt w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 28 kwietnia 2022 r. o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021–2027 (Dz. U. poz. 1079), zwanej dalej „ustawą wdrożeniową”;         3) przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 1 załącznika I do rozporządzenia Ko- misji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrz- nym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.3)), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 651/2014”.

    1. Pomoc finansowa może być udzielana na realizację projektów obejmujących:         1) usługi doradcze lub szkoleniowe skierowane do przedsiębiorców;         2) identyfikację i monitorowanie potrzeb kwalifikacyjno-zawodowych występujących na rynku pracy.         1) Minister Funduszy i Polityki Regionalnej kieruje działem administracji rządowej – rozwój regionalny, na podstawie § 1 ust. 2 rozpo- rządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 października 2021 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej (Dz. U. poz. 1948). Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2022 r. o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021–2027 (Dz. U. poz. 1079) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego pełni funkcję instytucji zarządzającej programem ,,Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego 2021–2027”.         2) Program ,,Fundusze Europejskie dla Rozwoju Społecznego 2021–2027” został zatwierdzony decyzją wykonawczą Komisji Europej- skiej nr C(2022) 9106 z dnia 12 grudnia 2022 r. do wsparcia z Europejskiego Funduszu Społecznego Plus w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” w Polsce.         3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 329 z 15.12.2015, str. 28, Dz. Urz. UE L 149 z 07.06.2016, str. 10, Dz. Urz. UE L 156 z 20.06.2017, str. 1, Dz. Urz. UE L 236 z 14.09.2017, str. 28, Dz. Urz. UE L 26 z 31.01.2018, str. 53, Dz. Urz. UE L 215 z 07.07.2020, str. 3, Dz. Urz. UE L 89 z 16.03.2021, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 270 z 29.07.2021, str. 39.     2. Pomoc finansowa jest udzielana podmiotom realizującym projekty, o których mowa w ust. 1, oraz przedsiębiorcom, do których są skierowane te projekty.     3. Pomoc finansowa jest udzielana w formie bezzwrotnego wsparcia finansowego.

W ramach projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, przedsiębiorcom, do których są skierowane te projekty, jest udzielana pomoc de minimis:         1) na pokrycie kosztów usług doradczych lub szkoleniowych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2;         2) na zakup wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 5.

Przedsiębiorcom realizującym projekty, o których mowa w § 3 ust. 1, jest udzielana pomoc de minimis na pokrycie kosztów, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 7 oraz § 17 ust. 1 pkt 5.

    1. Pomoc de minimis jest udzielana na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1, z późn. zm.4)), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1407/2013”.     2. Pomoc de minimis nie może być udzielana w przypadkach wskazanych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1407/2013.     3. Pomoc de minimis może być udzielana pod warunkiem, że łącznie z inną pomocą de minimis lub pomocą de minimis w rolnictwie i rybołówstwie, otrzymaną w danym roku podatkowym oraz w ciągu dwóch lat podatkowych poprzedzających dany rok podatkowy z różnych źródeł i w różnych formach, jej wielkość nie przekroczy kwoty 200 000 euro dla jednego przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu drogowego towarów – kwoty 100 000 euro dla jednego przedsiębiorcy.     4. Do celów ustalenia dopuszczalnego pułapu pomocy de minimis – przez jednego przedsiębiorcę rozumie się jedno przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 1407/2013.     5. Przedsiębiorca ubiegający się o pomoc de minimis jest zobowiązany do przedstawienia wraz z wnioskiem o udzie- lenie pomocy:         1) zaświadczeń albo oświadczenia, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowa- niu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 702);         2) informacji zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 marca 2010 r. w sprawie zakresu informacji przedsta- wianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis (Dz. U. poz. 311, z 2013 r. poz. 276 oraz z 2014 r. poz. 1543).

Pomoc de minimis może być udzielana, jeżeli są spełnione warunki kumulacji pomocy, o których mowa w art. 5 rozporządzenia nr 1407/2013.

Pomoc de minimis nie może być udzielana na szkolenia, których obowiązek przeprowadzenia wynika z przepisów prawa krajowego.

    1. Pomoc finansowa na realizację projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, może być udzielana:         1) w zakresie wynikającym z rekomendacji Rady Programowej do spraw kompetencji lub sektorowych rad do spraw kompetencji, o których mowa w art. 4c ust. 1 ustawy o PARP;         2) w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem, w tym zarządzania kapitałem ludzkim;         3) w celu zwiększenia potencjału podmiotów wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy o PARP, w tym w obszarze włączania kwalifikacji rynkowych do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, o którym mowa w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 226), uzyskania uprawnień do certyfikowania lub upoważnień do przeprowadzania walidacji;         4) w zakresie wsparcia przedsiębiorców w dostosowaniu do zmian gospodarczych lub przedsiębiorców znajdujących się w okresowych trudnościach;         5) w zakresie dostępności produktów i usług dla osób ze szczególnymi potrzebami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami (Dz. U. z 2022 r. poz. 2240);         6) w zakresie stosowania przez przedsiębiorców rozwiązań przyjaznych dla środowiska, w szczególności rozwiązań zmie- rzających do budowy nisko- i zeroemisyjnej gospodarki.         4) Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 215 z 07.07.2020, str. 3.     2. Przez przedsiębiorcę znajdującego się w okresowych trudnościach rozumie się przedsiębiorcę, który w wyniku czyn- ników zewnętrznych lub wewnętrznych utracił sprawność prowadzenia działalności gospodarczej lub w którego opinii ry- zyko spowolnienia jego rozwoju społecznego i gospodarczego w przyszłości jest co najmniej wysokie.     3. Pomoc finansowa na realizację projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, może być udzielana podmiotom, o których mowa w art. 6b ust. 1 pkt 1–3 i 6–9 ustawy o PARP, z wyłączeniem pracowników przedsiębiorców.

    1. Do kosztów kwalifikowalnych w ramach pomocy finansowej na realizację projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zalicza się koszty:         1) rekrutacji potencjalnych uczestników usług doradczych lub szkoleniowych;         2) usług doradczych lub szkoleniowych, z zastrzeżeniem ust. 2;         3) pozostałe bezpośrednio związane ze świadczeniem usług, o których mowa w pkt 2;         4) wynagrodzeń uczestników za czas uczestnictwa w usłudze szkoleniowej w godzinach pracy poniesionych przez przed- siębiorcę;         5) zakupu wartości niematerialnych i prawnych, które są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług doradczych lub szkoleniowych przez podmioty wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy o PARP;         6) pośrednie;         7) zakupu lub amortyzacji środków trwałych, zakupu lub amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, zakupu infra- struktury oraz dostosowania lub adaptacji budynków, pomieszczeń i miejsc pracy.     2. Do kosztów kwalifikowalnych na usługi szkoleniowe świadczone przez podmiot realizujący projekt obejmujący te usługi zalicza się koszty, o których mowa w art. 31 ust. 3 lit. a–c rozporządzenia nr 651/2014.     3. Do kosztów kwalifikowalnych nie zalicza się kosztów poniesionych przed dniem rozpoczęcia realizacji projektu.

    1. Usługi doradcze lub szkoleniowe mogą być świadczone przez:         1) podmioty wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy o PARP;         2) inne podmioty wybrane zgodnie z zasadami określonymi w art. 6c ustawy o PARP;         3) podmiot realizujący projekt, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1.     2. Uczestnikami usług doradczych lub szkoleniowych mogą być osoby fizyczne będące przedsiębiorcami lub pracow- nicy przedsiębiorców, którzy zostali delegowani do udziału w tych usługach.

Podstawę wyliczenia wielkości pomocy de minimis dla przedsiębiorców, do których są skierowane projekty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, stanowią koszty, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 i 5 oraz ust. 2.

Intensywność pomocy de minimis, o której mowa w § 12, nie przekracza 100% kosztów, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 i 5 oraz ust. 2, z zastrzeżeniem § 14 i § 18 ust. 2 pkt 2.

    1. Warunkiem udzielania przedsiębiorcy pomocy de minimis w ramach projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, w zakresach i celu wskazanych w § 9 ust. 1 pkt 1–3, jest wniesienie przez przedsiębiorcę wkładu własnego stanowią- cego dopełnienie do 100% kosztów usługi doradczej lub szkoleniowej, a w ramach projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, w celu wskazanym w § 9 ust. 1 pkt 3, również dopełnienie do 100% kosztów zakupu wartości niematerialnych i prawnych.     2. Wkład własny przedsiębiorcy nie może być pokryty ze środków pochodzących ze środków publicznych w rozumie- niu przepisów o finansach publicznych, w szczególności w formie kredytów preferencyjnych, dopłat do oprocentowania kredytów, gwarancji lub poręczeń udzielonych na warunkach korzystniejszych niż oferowane na rynku.     3. Przedsiębiorca wnosi wkład własny w postaci opłaty, a w przypadku usług szkoleniowych przedsiębiorca może wnieść wkład własny również w postaci kosztów wynagrodzeń uczestników tych usług, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 4.     4. W przypadku wniesienia wkładu własnego w postaci opłaty wartość pomocy de minimis dla przedsiębiorcy stanowi różnica między kosztem usługi doradczej lub szkoleniowej albo kosztem zakupu wartości niematerialnych i prawnych a wy- sokością opłaty, a w przypadku wniesienia wkładu własnego w postaci kosztów wynagrodzeń uczestników usługi szkole- niowej wartość pomocy de minimis dla przedsiębiorcy stanowi koszt tej usługi.     5. Koszty wynagrodzeń, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 4, nie mogą przekroczyć wysokości wkładu własnego wnoszo- nego przez przedsiębiorcę.

Intensywność pomocy de minimis dla przedsiębiorcy realizującego projekt, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, nie przekracza 100% kosztów, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 7.

Pomoc finansowa na realizację projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, może być udzielana:         1) podmiotom, o których mowa w art. 6b ust. 1 pkt 1–3 i 6–9 ustawy o PARP, z wyłączeniem pracowników przedsiębior- ców;         2) podmiotom, którym powierzono organizację i prowadzenie sektorowej rady do spraw kompetencji na podstawie art. 4e ustawy o PARP.

    1. Do kosztów kwalifikowalnych w ramach projektów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zalicza się koszty:         1) badań i analiz;         2) działań edukacyjno-upowszechniających;         3) inicjowania i wspierania współpracy pomiędzy przedsiębiorcami a podmiotami działającymi na rzecz zatrudnienia, rozwoju kapitału ludzkiego lub potencjału adaptacyjnego przedsiębiorców;         4) pośrednie;         5) zakupu lub amortyzacji środków trwałych, zakupu lub amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, zakupu infra- struktury oraz dostosowania lub adaptacji budynków, pomieszczeń i miejsc pracy.     2. Intensywność pomocy de minimis nie przekracza 100% kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 5.     3. Do kosztów kwalifikowalnych nie zalicza się kosztów poniesionych przed dniem rozpoczęcia realizacji projektu.

    1. Agencja udziela pomocy finansowej w sposób konkurencyjny lub niekonkurencyjny, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy wdrożeniowej.     2. Agencja określa w regulaminie wyboru projektów, o którym mowa w art. 51 ustawy wdrożeniowej, dodatkowo:         1) rodzaje kosztów kwalifikowalnych;         2) wysokość wkładu własnego przedsiębiorcy, o którym mowa w § 14 ust. 1.

Pomoc de minimis może być udzielana do końca sześciomiesięcznego okresu następującego po upływie okresu, o którym mowa w art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1407/2013.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Funduszy i Polityki Regionalnej: G. Puda