t.j.
status: obowiązujący
Rozporządzenie określa szczegółowy zakres zadań psychologa w ramach wsparcia psychologicznego dyspozyto- rów medycznych.
Zakres zadań, o których mowa w § 1, obejmuje: 1) prowadzenie działań pomocowych z zakresu indywidualnych i grupowych metod wsparcia psychologicznego, w tym: a) prewencji stresu zawodowego, b) konsultacji, diagnozy i poradnictwa, c) interwencji kryzysowych, d) działań z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia; 2) prowadzenie szkoleń w zakresie: a) umiejętności radzenia sobie ze stresem, w tym stresem chronicznym oraz pourazowym, b) umiejętności współpracy w zespole i wsparcia koleżeńskiego, c) innych kompetencji psychologicznych przydatnych na stanowisku dyspozytora medycznego; 3) badanie kompetencji psychologicznych kandydatów ubiegających się o zatrudnienie na stanowisku dyspozytora me- dycznego.
1. Psycholog otrzymuje informacje w zakresie potrzeb wsparcia psychologicznego dyspozytorów medycznych od: 1) dyspozytora medycznego; 2) innego psychologa; 3) kierownika dyspozytorni medycznej lub jego zastępcy; 4) głównego dyspozytora medycznego lub jego zastępcy. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. poz. 1470 i 1541). 2. Kierownik dyspozytorni medycznej lub jego zastępca oraz główny dyspozytor medyczny lub jego zastępca są obo- wiązani do przekazywania psychologowi informacji dotyczących zaistniałych sytuacji stresowych, niezwłocznie po po- wzięciu informacji o ich zaistnieniu.
W ramach badania kompetencji psychologicznych kandydatów ubiegających się o zatrudnienie na stanowisku dyspozytora medycznego psycholog: 1) weryfikuje przy użyciu psychologicznych metod diagnostycznych obejmujących wywiad, obserwację i standardowe narzędzia pomiarowe: a) predyspozycje do radzenia sobie ze stresem i odporność psychiczną, b) umiejętność współpracy w zespole, c) kompetencje komunikacyjne, d) inne predyspozycje osobowościowe istotne z uwagi na specyfikę pracy dyspozytora medycznego; 2) sporządza raport z badania kompetencji psychologicznych w postaci listy kandydatów zawierającej imiona i nazwiska kandydatów z rekomendacją przyjęcia kandydata do pracy na stanowisku dyspozytora medycznego bądź z informacją o braku takiej rekomendacji; 3) przygotowuje nowo zatrudnione osoby do pracy na stanowisku dyspozytora medycznego przez omówienie: a) psychologicznych aspektów środowiska pracy dyspozytora medycznego, b) psychologicznych aspektów podejmowania decyzji przez dyspozytora medycznego, w tym wpływu zmęczenia na proces decyzyjny, c) zasad dobrej praktyki w zakresie współpracy między dyspozytorami medycznymi, d) typowych sytuacji trudnych oraz metod ich opanowywania; 4) opracowuje i aktualizuje materiały służące wdrażaniu pracowników do pracy na stanowisku dyspozytora medycznego.
W ramach prewencji stresu zawodowego psycholog: 1) współpracuje z kierownikiem dyspozytorni medycznej oraz jego zastępcą w zakresie analizy i budowania klimatu organizacyjnego sprzyjającego współpracy i rozwojowi zawodowemu dyspozytorów medycznych; 2) prowadzi analizy potrzeb szkoleniowych, w tym z wykorzystaniem badań ankietowych, wniosków kierownika dyspo- zytorni medycznej lub jego zastępcy, wniosków z obserwacji własnych oraz wniosków dyspozytorów medycznych; 3) planuje programy szkoleniowe; 4) organizuje i przeprowadza szkolenia w zakresie: a) rozpoznawania symptomów stresu, stylów i metod radzenia sobie ze stresem, w tym stresem długotrwałym, b) rozpoznawania symptomów i przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu, c) rozpoznawania stresu pourazowego i radzenia sobie z jego objawami, d) profilaktyki uzależnień, e) umiejętności udzielania różnego rodzaju wsparcia współpracownikom, f) efektywnej komunikacji w sytuacji kryzysowej, g) współpracy zespołowej w sytuacjach kryzysowych, h) prewencji mobbingu, molestowania i dyskryminacji; 5) opracowuje dokumentację szkoleniową; 6) opracowuje materiały informacyjne i szkoleniowe w zakresie realizowanych szkoleń; 7) monitoruje efektywność szkoleń; 8) prowadzi programy informacyjne i projekty mające na celu prewencję stresu zawodowego u dyspozytorów medycz- nych, zgodnie z najnowszą wiedzą i zasadami dobrej praktyki psychologicznej.
1. W ramach wsparcia psychologicznego psycholog obserwuje dyspozytora medycznego na stanowisku pracy, za jego zgodą, w zakresie umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz współpracy w zespole, a w razie konieczności podej- muje działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1. 2. Działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1, są podejmowanie przez psychologa w sytuacjach: 1) zgłoszenia przez dyspozytora medycznego problemów psychicznych, mogących wpływać na poziom jego funkcjono- wania psychicznego; 2) zaobserwowanych albo zgłoszonych przez kierownika dyspozytorni, jego zastępcę oraz głównego dyspozytora me- dycznego lub jego zastępcę trudności dyspozytora medycznego w pracy zespołowej lub indywidualnej; 3) stwierdzenia u dyspozytora medycznego symptomów świadczących o trudnościach psychicznych. 3. Działania pomocowe, o których mowa w § 2 pkt 1, są realizowane wyłącznie za zgodą dyspozytora medycznego, z zachowaniem zasad etyki zawodowej psychologa.
1. Do dnia 31 marca każdego roku psycholog opracowuje i przekazuje wojewodzie raport roczny za rok po- przedni obejmujący: 1) liczbę osób objętych badaniami kompetencji psychologicznych do celów rekrutacji, o których mowa w § 2 pkt 3; 2) liczbę i rodzaj przeprowadzonych szkoleń, o których mowa w § 2 pkt 2, oraz liczbę dyspozytorów medycznych obję- tych tymi szkoleniami; 3) liczbę osób objętych działaniami pomocowymi, o których mowa w § 2 pkt 1; 4) rodzaj i tematykę przygotowanych materiałów dydaktycznych i informacyjnych. 2. Psycholog udostępnia raport roczny, o którym mowa w ust. 1, kierownikowi właściwej dyspozytorni medycznej.
Pierwszy raport roczny, o którym mowa w § 7 ust. 1, psycholog opracowuje i przekazuje wojewodzie za 2021 r.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. Minister Zdrowia: wz. W. Kraska