Rozporządzenie określa:         1) nazwy, definicje i oznaczenia legalnych jednostek miar, zwanych dalej „jednostkami”;         2) jednostki nienależące do Międzynarodowego Układu Jednostek Miar (SI), zwanego dalej „SI”, które mogą być stoso- wane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „jednostkami dopuszczonymi”;         3) przedrostki i ich oznaczenia przeznaczone do tworzenia dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności jednostek;         4) zasady pisowni oznaczeń jednostek.

Jednostkami podstawowymi SI są:         1) sekunda, oznaczenie s, jest to jednostka SI czasu. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbo- wej częstotliwości cezowej ∆ν , to jest częstotliwości nadsubtelnego przejścia w atomie cezu 133 w niezaburzonym Cs stanie podstawowym, wynoszącej 9 192 631 770, wyrażonej w jednostce Hz, która jest równa s-1;         2) metr, oznaczenie m, jest to jednostka SI długości. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbo- wej prędkości światła w próżni c, wynoszącej 299 792 458, wyrażonej w jednostce ms-1, przy czym sekunda zdefinio- wana jest za pomocą częstotliwości cezowej ∆ν ; Cs         3) kilogram, oznaczenie kg, jest to jednostka SI masy. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbo- wej stałej Plancka h, wynoszącej 6,626 070 15 × 10-34, wyrażonej w jednostce J s, która jest równa kg m2 s-1, przy czym metr i sekunda zdefiniowane są za pomocą c i ∆ν ; Cs         4) amper, oznaczenie A, jest to jednostka SI prądu elektrycznego. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbowej ładunku elementarnego e, wynoszącej 1,602 176 634 × 10-19, wyrażonej w jednostce C, która jest równa A s, przy czym sekunda zdefiniowana jest za pomocą ∆ν ; Cs         5) kelwin, oznaczenie K, jest to jednostka SI temperatury termodynamicznej. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbowej stałej Boltzmanna k, wynoszącej 1,380 649 × 10-23, wyrażonej w jednostce J K-1, która jest równa kg m2 s-2 K-1, przy czym kilogram, metr i sekunda zdefiniowane są za pomocą h, c i ∆ν ; Cs         1) Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Rady 80/181/EWG z dnia 20 grudnia 1979 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do jednostek miar i uchylającą dyrektywę 71/354/EWG (Dz. Urz. WE L 39 z 15.02.1980, str. 40 – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz.13, t. 6, str. 3, Dz. Urz. WE L 2 z 03.01.1985, str. 11 – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 11, t. 56, str. 3, Dz. Urz. WE L 357 z 07.12.1989, str. 28 – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 13, t. 10, str. 82, Dz. Urz. WE L 34 z 09.02.2000, str. 17 – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 13, t. 24, str. 266, Dz. Urz. UE L 218 z 23.08.2007, str. 16 i 18, Dz. Urz. UE L 114 z 07.05.2009, str. 10 oraz Dz. Urz. UE L 196 z 24.07.2019, str. 6).         6) mol, oznaczenie mol, jest to jednostka SI ilości substancji. Jeden mol zawiera dokładnie 6,022 140 76 × 1023 obiektów elementarnych. Liczba ta jest ustaloną wartością liczbową stałej Avogadra N , wyrażonej w jednostce mol-1 i jest na- A zywana liczbą Avogadra. Ilość substancji, symbol n, układu jest miarą liczby obiektów elementarnych danego rodzaju. Obiektem elementarnym może być atom, cząsteczka, jon, elektron, każda inna cząstka lub danego rodzaju grupa cząstek;         7) kandela, oznaczenie cd, jest to jednostka SI światłości w określonym kierunku. Jest ona zdefiniowana poprzez przyję- cie ustalonej wartości liczbowej skuteczności świetlnej monochromatycznego promieniowania o częstotliwości 540 × 1012 Hz, K , wynoszącej 683, wyrażonej w jednostce lm W-1, która jest równa cd sr W-1 lub cd sr kg-1 m-2 s3, cd przy czym kilogram, metr i sekunda są zdefiniowane za pomocą h, c i ∆ν . Cs

Jednostki pochodne spójne z jednostkami podstawowymi SI są wyrażone za pomocą wzorów algebraicznych w po- staci iloczynu potęg jednostek podstawowych SI ze współczynnikiem liczbowym równym liczbie 1.

    1. Nazwy, definicje i oznaczenia jednostek pochodnych o nazwach specjalnych, należących do SI określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.     2. Nazwy albo oznaczenia jednostek podstawowych oraz jednostek pochodnych o nazwach specjalnych są odpowiednio nazwami prostymi albo oznaczeniami prostymi.     3. Dla jednostek pochodnych SI, niebędących jednostkami pochodnymi o nazwach specjalnych, o których mowa w ust. 1, tworzy się złożone nazwy albo złożone oznaczenia w postaci wyrażeń składających się odpowiednio z nazw albo oznaczeń jednostek podstawowych SI lub jednostek pochodnych SI.

Nazwy, definicje i oznaczenia jednostek dopuszczonych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

    1. Nazwy i oznaczenia przedrostków wyrażających czynniki służące do tworzenia dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności jednostek określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.     2. Przedrostków nie stosuje się w przypadku następujących jednostek:         1) jeden (1) – jednostka wielkości o wymiarze jeden;         2) obrót, stopień (°), minuta (′), sekunda (″) – jednostki kąta płaskiego;         3) minuta (min), godzina (h), doba (d) – jednostki czasu;         4) karat metryczny (ct) – jednostka masy kamieni szlachetnych;         5) ar (a), hektar (ha) – jednostki pola powierzchni gruntów rolnych lub terenów budowlanych;         6) milimetr słupa rtęci (mmHg) – jednostka ciśnienia krwi oraz ciśnienia innych płynów ustrojowych.

    1. Tworzenie dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności jednostek zarówno przy użyciu nazw, jak i oznaczeń, odbywa się w następujący sposób:         1) nazwę albo oznaczenie przedrostka umieszcza się odpowiednio przed nazwą albo oznaczeniem jednostki, bez przerwy oddzielającej lub jakiegokolwiek innego znaku;         2) do nazwy albo oznaczenia jednostki dołącza się odpowiednio tylko jedną nazwę albo oznaczenie przedrostka;         3) dziesiętne podwielokrotności i wielokrotności jednostki masy wyraża się przez dołączenie odpowiednio:             a) nazwy przedrostka do nazwy „gram”,             b) oznaczenia przedrostka do oznaczenia „g”;         4) czynnik wyrażony nazwą albo oznaczeniem przedrostka odnosi się do jednostki w pierwszej potędze;         5) wykładnik potęgowy odnoszący się do jednostki dotyczy również czynnika wyrażanego oznaczeniem przedrostka dołączonego do oznaczenia jednostki.     2. Nazwy i oznaczenia dziesiętnych podwielokrotności i wielokrotności jednostek utworzone w sposób określony w ust. 1, mogą być użyte do tworzenia złożonych nazw i oznaczeń jednostek.

    1. Do zapisywania jednostki stosuje się jej nazwę lub oznaczenie.     2. Do zapisywania jednostki wielkości o wymiarze „jeden” stosuje się nazwę „jeden” i oznaczenie „1”.     3. Przy stosowaniu jednostki jeden (1) nie dopisuje się wyrazu „jeden” ani oznaczenia „1” po wartości liczbowej wiel- kości.     4. Do zapisywania podwielokrotności jednostki „jeden” takich wielkości stosuje się symbol matematyczny %, a pomię- dzy nim a wartością liczbową wielkości pozostawia się spację.

Złożone nazwy i oznaczenia jednostek dopuszczonych podaje się w postaci wyrażeń utworzonych odpowiednio z nazw i oznaczeń jednostek podstawowych lub jednostek pochodnych SI lub jednostek dopuszczonych.

Do nazw i oznaczeń jednostek nie należy dołączać żadnych dodatkowych wyrazów, wskaźników ani liter, poza określonymi w rozporządzeniu.

    1. Oznaczenie jednostki pisze się bez kropki na końcu, a w druku – czcionką prostą.     2. W oznaczeniu jednostki nie uwzględnia się liczby mnogiej.

Złożone oznaczenia jednostek pochodnych, tworzonych jako ilorazy oznaczeń jednostek, można wyrażać:         1) w postaci ułamka z kreską pochyłą (ukośnikiem) – wówczas mianownik zawierający więcej niż jedno oznaczenie jed- nostki ujmuje się w nawias;         2) w postaci ułamka z kreską ułamkową poziomą;         3) w postaci iloczynu potęg oznaczeń jednostek przy zastosowaniu wykładnika ujemnego.

Złożone oznaczenia jednostek pochodnych, tworzonych jako iloczyny potęg oznaczeń jednostek, można zapisać:         1) stosując znak mnożenia, w postaci kropki umieszczanej w połowie wysokości wiersza, pomiędzy oznaczeniami jednostek;         2) oddzielając oznaczenia jednostek spacją.

Oznaczenia jednostek, których budowa lub pisownia nie odpowiada zasadom, o których mowa w § 10–13, są na- stępujące:         1) °C – stopień Celsjusza;         2) eV – elektronowolt;         3) ° – stopień;         4) ′ – minuta kątowa;         5) ″ – sekunda kątowa;         6) mmHg – milimetr słupa rtęci;         7) Wh – watogodzina;         8) varh – warogodzina;         9) Ah – amperogodzina;         10) VA – woltoamper.

    1. Przy zapisywaniu wartości wielkości należy zostawić spację między wartością liczbową a oznaczeniem jednostki.     2. Zasady, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się do następujących oznaczeń jednostek kąta płaskiego: stopnia, minuty i sekundy.

    1. Nazwę jednostki pisze się małą literą, jeżeli ogólne reguły pisowni polskiej nie stanowią inaczej, a w druku – czcionką prostą.     2. Nazwy jednostek odmienia się według zasad deklinacji polskiej.

    1. Nazwy proste jednostek występujące w złożonej nazwie jednostki łączy się za pomocą łączników wyrażających odpowiednio mnożenie lub dzielenie.     2. W nazwie wyrażającej iloczyn jednostek lub w części nazwy stanowiącej licznik ułamka, mnożenie wyraża się przez dodanie litery „o” jako łącznika międzywyrazowego lub łącznika „razy”. Łącznik „razy” stosuje się wtedy, gdy zastosowa- nie łącznika „o” prowadzi do niejednoznaczności lub nie jest pożądane ze względów fonetycznych, oraz wtedy, gdy część nazwy stanowiącej licznik ułamka nie występuje jako nazwa samodzielna.     3. Dzielenie w nazwie wyrażającej iloraz jednostek przedstawia się za pomocą przyimka „na”.     4. Mnożenie występujące po dzieleniu, w mianowniku ułamka, wyraża się przez:         1) „i”, gdy poprzedza ostatnią nazwę prostą występującą w złożonej nazwie jednostki, w tym, gdy w mianowniku wystę- pują tylko dwie nazwy proste jednostek;         2) „ , ” (przecinek) rozdzielający kolejne nazwy proste występujące w mianowniku, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w pkt 1;         3) „o”, gdy przez zastosowanie tego łącznika uzyskuje się złożoną nazwę jednostki utworzoną zgodnie z zasadą, o której mowa w ust. 2.

Dopuszcza się do stosowania jednostkę dawki ekspozycyjnej promieniowania X i γ o nazwie „rentgen” i oznacze- niu R odpowiadającą 2,58 × 10-4 C kg-1, wyłącznie w odniesieniu do przyrządów pomiarowych dopuszczonych do obrotu lub użytkowania przed dniem 23 kwietnia 2003 r.

Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie legalnych jednostek miar (Dz. U. poz. 1638 oraz z 2010 r. poz. 61).

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 13 czerwca 2020 r. Prezes Rady Ministrów: M. Morawiecki Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 2020 r. (poz. ) Dziennik Ustaw – 5 – Załącznik nProz 1. 1024