Rozporządzenie określa:         1) dane, które należy podać w świadectwie służby;         2) wzór świadectwa służby;         3) tryb wydawania i prostowania świadectwa służby;         4) tryb przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa służby.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:         1) ustawa – ustawę z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej;         2) funkcjonariusz – funkcjonariusza Służby Więziennej, którego stosunek służbowy ustał;         3) przełożony właściwy w sprawach osobowych – przełożonego, o którym mowa w art. 32 oraz art. 63 ust. 2 ustawy;         4) świadectwo – świadectwo służby;         5) osoba uprawniona – uprawnionego do odprawy pośmiertnej członka rodziny zmarłego lub zaginionego funkcjonariusza albo inną osobę będącą spadkobiercą tego funkcjonariusza;         6) poczta – operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 1640 oraz z 2024 r. poz. 467, 1222 i 1717);         7) wyższy przełożony:             a) Ministra Sprawiedliwości – w odniesieniu do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, Szefa Inspektoratu Wewnętrznego Służby Więziennej oraz Rektora-Komendanta uczelni Służby Więziennej,             b) Dyrektora Generalnego Służby Więziennej – w odniesieniu do dyrektora okręgowego Służby Więziennej, Komen- danta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, komendanta ośrodka szkolenia Służby Więziennej oraz komendanta ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej bezpośrednio podległego Dyrektorowi General- nemu Służby Więziennej,             c) dyrektora okręgowego Służby Więziennej ‒ w odniesieniu do dyrektora zakładu karnego, dyrektora aresztu śled- czego oraz komendanta ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej bezpośrednio podległego dyrektorowi okręgowemu Służby Więziennej.

    1. Świadectwo wydane funkcjonariuszowi zawiera informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku służbo- wego oraz uprawnień z ubezpieczenia społecznego dotyczące:         1) okresu pełnienia służby oraz wymiaru czasu służby;         2) zajmowanego ostatnio stanowiska służbowego;         3) podstawy prawnej ustania stosunku służbowego;         4) okresu korzystania z:             a) urlopu macierzyńskiego lub urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz ich wymiaru i części lub             b) uzupełniającego urlopu macierzyńskiego oraz jego wymiaru;         5) okresu korzystania z urlopu rodzicielskiego, podstawy prawnej udzielenia tego urlopu oraz jego wymiaru i części;         6) okresu urlopu wychowawczego wykorzystanego w trakcie służby, podstawy prawnej udzielenia tego urlopu oraz jego wymiaru i części;         7) okresu urlopu ojcowskiego oraz wymiaru i części tego urlopu;         8) sposobu rozliczenia funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy;         9) okresu urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia;         10) okresu zawieszenia w czynnościach służbowych w przypadku, gdy funkcjonariusz nie został uniewinniony lub gdy postępowanie karne nie zostało umorzone albo gdy funkcjonariusz został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby, oraz podstawy prawnej zawieszenia;         11) okresu korzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, ze zwolnienia od zajęć służbowych w celu osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny, w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 152 ustawy;         12) wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, zwolnienia od zajęć służbowych przewi- dzianego w art. 188 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 oraz z 2024 r. poz. 878, 1222, 1871 i 1965);         13) wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, zwolnienia od służby z powodu działania siły wyższej;         14) okresu korzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, z urlopu opiekuńczego;         15) potrąceń z uposażenia w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, na zasadach określonych w art. 228 ustawy;         16) okresu pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenie określone w art. 223 ust. 1 ustawy.     2. Na świadectwie zamieszcza się pouczenie o prawie funkcjonariusza albo osoby uprawnionej do wystąpienia do prze- łożonego właściwego w sprawach osobowych z wnioskiem o sprostowanie świadectwa w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego świadectwa, a w razie nieuwzględnienia tego wniosku przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych – o pra- wie wystąpienia z żądaniem sprostowania świadectwa do sądu pracy w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych, natomiast w przypadku nie- zawiadomienia przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych o odmowie sprostowania świadectwa – o prawie wystąpienia z żądaniem sprostowania świadectwa do sądu pracy.     3. Wzór formularza świadectwa jest określony w załączniku do rozporządzenia.

    1. Świadectwo wydaje funkcjonariuszowi przełożony właściwy w sprawach osobowych nie później niż w dniu ustania stosunku służbowego; przełożony właściwy w sprawach osobowych może upoważnić do wydania świadectwa inną osobę.     2. Świadectwo sporządza się w dwóch egzemplarzach na podstawie dokumentów zawartych w aktach osobowych funk- cjonariusza.     3. Jeżeli wydanie świadectwa funkcjonariuszowi w jednostce organizacyjnej Służby Więziennej jest niemożliwe w dniu ustania stosunku służbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia ustania stosunku służbowego świadectwo przesyła się za pośrednictwem poczty na adres znajdujący się w aktach osobowych funkcjonariusza lub do miejsca wskazanego przez funkcjonariusza albo doręcza się je w inny sposób.     4. Jeżeli funkcjonariusz nie zgłasza się po odbiór świadectwa lub nie poinformuje przełożonego właściwego w spra- wach osobowych o tym, w jaki sposób i na jaki adres należy je doręczyć, świadectwo zwrócone przez pocztę składa się w aktach osobowych funkcjonariusza.     5. Funkcjonariusz otrzymanie świadectwa potwierdza własnoręcznym podpisem na egzemplarzu świadectwa dołącza- nym do akt osobowych i umieszcza obok podpisu datę otrzymania świadectwa.     6. Świadectwo może odebrać osoba upoważniona przez funkcjonariusza na piśmie. W takim przypadku potwierdza ona otrzymanie świadectwa własnoręcznym podpisem i umieszcza obok podpisu datę otrzymania świadectwa.

    1. W razie wygaśnięcia stosunku służbowego z powodu śmierci lub stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza świa- dectwo sporządza się niezwłocznie i włącza do akt osobowych zmarłego lub zaginionego funkcjonariusza.     2. Świadectwo wydaje się na pisemny wniosek osoby uprawnionej.

    1. Wniosek o sprostowanie świadectwa składa się do przełożonego właściwego w sprawach osobowych, który je wydał.     2. Przełożony właściwy w sprawach osobowych, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając wniosek o sprostowanie świa- dectwa, wydaje nowe świadectwo w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. Przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Odmowa sprostowania świadectwa wymaga pisemnego uzasadnienia.     3. W razie nieuwzględnienia wniosku funkcjonariuszowi przysługuje w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomie- nia o odmowie sprostowania świadectwa przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych prawo do wystąpienia z żądaniem sprostowania świadectwa do sądu pracy. W przypadku niezawiadomienia przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych o odmowie sprostowania świadectwa żądanie sprostowania świadectwa wnosi się do sądu pracy.     4. Przełożony właściwy w sprawach osobowych może w każdym czasie z urzędu prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanym świadectwie. Na postanowienie o sprostowaniu z urzędu świadectwa przysługuje zażalenie. Zażalenie składa się do wyższego przełożonego w terminie 7 dni od dnia dorę- czenia postanowienia.

    1. Nowe świadectwo w miejsce uprzednio wydanego wydaje się również w przypadku:         1) zmiany decyzji o zwolnieniu ze służby albo zmiany rozkazu personalnego o wygaśnięciu stosunku służbowego mają- cych wpływ na treść świadectwa;         2) ponownego zwolnienia ze służby albo wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariusza uprzednio mianowanego na stanowisko w trybie art. 222 ust. 1 ustawy;         3) prawomocnego umorzenia postępowania karnego o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe lub uniewinnienia pra- womocnym wyrokiem sądu w sprawie, na podstawie której funkcjonariusza zawieszono w czynnościach służbowych;         4) uwzględnienia przez sąd pracy powództwa funkcjonariusza o sprostowanie świadectwa, w terminie 7 dni od dnia wpływu prawomocnego orzeczenia sądu w tej sprawie.     2. W świadectwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się także okres służby objęty uprzednio wydanym świa- dectwem oraz okres, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 16.     3. W razie wydania funkcjonariuszowi nowego świadectwa w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i § 6 ust. 2 zdanie pierwsze, uprzednio sporządzone świadectwo usuwa się z jego akt osobowych i niszczy.

    1. Wniosek o przyznanie odszkodowania, o którym mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, składa się do przełożonego właściwego w sprawach osobowych.     2. Przełożony właściwy w sprawach osobowych przyznaje odszkodowanie za szkodę wyrządzoną funkcjonariuszowi wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa.     3. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo wniesienia do sądu pracy odwołania od rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 2, oraz od rozstrzygnięcia w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania za szkodę wyrządzoną funkcjonariu- szowi wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa.

Kserokopię świadectwa poświadczoną za zgodność z oryginałem wydaje się na pisemny wniosek funkcjonariusza, osoby uprawnionej lub upoważnionej.

W sprawach wydania i sprostowania świadectwa oraz przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa wszczętych na podstawie przepisów dotychczasowych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

Informacji dotyczących okresu korzystania przez funkcjonariusza z uzupełniającego urlopu macierzyńskiego oraz wymiaru tego urlopu nie wykazuje się w świadectwach wydanych przed dniem 19 marca 2025 r.

Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie świadectwa służby funkcjo- nariusza Służby Więziennej (Dz. U. poz. 895).

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 3 ust. 1 pkt 4 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 19 marca 2025 r. Minister Sprawiedliwości: A. Bodnar